Światowy Dzień Telewizji dla Dzieci
Poniedziałek, 13-12-2010 Opublikował/a: Urząd Miasta Liczba wyświetleń: 1417
Następna
PDF
Drukuj
Powrót
Wypowiedz się
Światowy Dzień Telewizji dla Dzieci
Telewizja jest obecnie najpopularniejszym środkiem masowego przekazu, a jej oglądanie najczęstszym sposobem spędzania czasu wolnego, jest to dobry wynalazek, ale jej „magiczna moc” może zawrócić w głowie i spowodować, że w pewnym momencie stracimy kontrolę nad tym, co, kiedy i jak oglądamy.
Udowodniono, że małe dzieci to, co widzą na ekranie, przyjmują za rzeczywistość i chłoną jak gąbki. Jeśli pozwalamy dzieciom oglądać telewizję, to należy zadbać o to, by oglądane przez nie sceny pozbawione były przemocy i agresji. Niestety, przeważnie trudno znaleźć takie programy, które całkowicie spełniałyby ten warunek.
Niekorzystne oddziaływanie telewizji na nasze zdrowie fizyczne i psychiczne:
- oglądanie telewizji jest niekorzystne dla zdrowia, ponieważ można pogorszyć sobie wzrok
- powoduje nadwagę, ponieważ dziecko przyzwyczajone do siedzenia przed telewizorem unika ruchu
- jest złodziejem wolnego czasu
- uzależnia
- powoduje nerwowość
- powoduje rozdrażnienie
- powoduje napięcia emocjonalne
- powoduje brak poczucia bezpieczeństwa
- uczy bierności
- uczy bezmyślności
- pojawiają się trudności w nauce
Co dobrego daje oglądanie telewizora:
- przyswaja naukę języka obcego
- przyswajanie przez malucha programów edukacyjnych związanych z nauka języków obcych, pomaga mu w łatwy obrazowy sposób na przyswojenie nowych słów i pojęć
- pomaga rozwijać zainteresowania – oglądanie telewizji, to nie tylko oglądnie bajek, dostępne są również programy edukacyjne, przyrodnicze, związane z techniką, wiele z nich umożliwia dziecku poszerzenie wiadomości w interesującym go zakresie wiedzy
- ułatwia kontakt z rówieśnikami ponieważ pozwala bycie na bieżąco w tematach dotyczących jego samego i rówieśników
- uczy pozytywnych zachowań
- rozwój i dostępność środków przekazu stwarza wyjątkowe możliwości wzbogacenia życia w rodzinie
- może zbliżać członków rodziny między sobą, wzmacniać ich solidarność z innymi rodzinami i z całym społeczeństwem
Telewizja opanowuje czas wolny dziecka. Udowodniono, że obserwowanie scen przemocy, gwałtu , brutalnosci rodzi agresywne zachowania u telewidza. Szczególnie narazone są dzieci, które każdą scenę z szybka akcją i wzrostem napięcia chłona i doskonale zapamiętują. Ta brutalna rzeczywistosc telewizyjna jest źródłem nerwowości, rozdrażnienia, napięc emocjonalnych i braku poczucia bezpieczeństwa. Niemożliwość rozładowania uczucia podczas oglądania ulega kumulacji, zaburza zachowanie dziecka. Odbija się to na jego kontaktach społecznych.
Już w przedszkolu dzieci żywo relacjonują to, co się dzieje na szklanym ekranie. Nadmierne oglądanie telewizji wywiera szczególnie szkodliwy wpływ na młode pokolenie. Ślęczenie przed telewizorem uczy dzieci bierności, bezmyślności, pozbawia wyobraźni, a także wrażliwości i agresji. Dzieci tracą zdolność do koncentracji, myślą mniej logicznie. Pojawiają się trudności w nauce, bowiem nastawione są na bezrefleksyjny odbiór. W ich życie wkrada się lenistwo, stają się przemądrzali, ale wiedza ich jest powierzchowna i wybiórcza. Młodzi ludzie stykający się z przemocą przed telewizorem mają większą skłonność do stosowania jej w życiu dorosłym, stają się mniej wrażliwi na przemoc i cierpienie. Istnieje prawdopodobieństwo powielania agresywnych wzorców ze szklanego ekranu w dalszym życiu. Chłopcy uczą się przemocy fizycznej – bójek, aktów wandalizmu; dziewczyny – kradzieży, rabunków, szantażu. Mieszając fikcję z rzeczywistością, telewizja zaciera poczucie tego co jest, a co nie jest realne.
Na rodzicach spoczywa obowiązek kontroli tego, ile czasu dzieci spędzają przed telewizorem i co oglądają. Ma to poważny wpływ na obecne zachowanie dzieci i na to, jakimi ludźmi będą w przyszłości.
Rodzice powinni:
1. rozmawiać z dziećmi o telewizji;
2. stwórzcie alternatywę dla telewizji – nauka gry na instrumencie, wspólne prace, wycieczki…;
3. wyjaśnić dlaczego nie powinniśmy oglądać danego programu;
4. kontrować częściej dzieci;
5. oglądać z dziećmi niektóre programy;
6. nie kupować telewizora dzieciom do pokoju;
7. zachęcać dzieci do czytania książek.
Telewizja wcale nie musi mieć negatywnego wpływu na nasze dzieci, to w jaki sposób telewizja będzie wpływać na nasze w dużej mierze będzie zależało od rodziców. Należy zauważyć, że im ciekawsze jest życie jest życie w rodzinie, tym mniejszy będzie wpływ telewizji, bo nie będzie na nią zbyt wiele czasu. Jeśli rodzice mają dla dzieci różnorodne propozycje spędzania czasu zarówno w domu jak poza nim, przyzwyczaili dziecko do wykonywania pewnych stałych obowiązków, do podejmowania prac na rzecz innych, wówczas kontakty dziecka z telewizją, ograniczy się przede wszystkim do programów dla niego przeznaczonych. Sytuacja nadużywania telewizji bywa na ogół w tych domach, w których rodzice mają zbyt mało czasu dla dzieci, a sprawy ich wychowania nie uzyskały w tych domach odpowiedniej rangi.
Co można jeszcze doradzić- powiedzieć rodzicom , wychowawcom na temat telewizji i jej roli w wychowaniu dzieci i młodzieży.
Dziecko powinno tyle czasu poświęcać na telewizję, na ile pozwala jego wiek i stopień rozwoju:
- a więc 4-5 latki powinny zadowolić się dziennie 30 min, jeśli trochę więcej, to nie w jednym kawałku, ale z przerwami.
- 10 latki na pewno mogą bez szkody dla zdrowia obejrzeć 60 min.
- 2 godziny dziennie to wystarczająca dawka nawet dla dorosłego.
Rodzice powinni wiedzieć, co dziecko ogląda, z wielu względów:
- Trzeba wiedzieć, czy ogląda rzecz jemu dostępną aby mieć temat do rozmowy z dzieckiem, bo trzeba się nauczyć korzystać z tv jako z wzoru, argumentu, tematu do rozmowy
- Rodzice powinni być przygotowani na zadawanie pytań przez dzieci, związanych z oglądaniem przez nich telewizji. Niekiedy nawet mogą sami do tych pytań zachęcać dziecko, jeśli wiedzą, że podołają jasnej i wyczerpującej odpowiedzi. Żadne pytanie nie powinno pozostać bez odpowiedzi. Znacznie lepiej powiedzieć: nie wiem, też nie rozumiem. Sprawdzę, zapytam kogoś niż odpychać pytanie i zbywać dziecko. Pytania – może nieporadnie formułowane przez dzieci- to wielka ciekawość świata, godna szacunku.
- Rodzice powinni oglądać program tv razem z dzieckiem. Nie zawsze mamy na to czas – to prawda. Ale małe dziecko na pewno zdrowiej ogląda telewizję w towarzystwie babci, mamy czy innej bliskiej osoby.
- Starsze pociechy lubią być bardziej samodzielne- ale zza jego pleców też warto spojrzeć na ekran.
- Telewizja prezentuje różne programy :teatr, film, bajki, recitale, inscenizuje książki, relacjonuje sport. Ale w żadnym przypadku ich nie zastępuje. Jeśli tylko rodzicielskie możliwości na to pozwalają, dziecko powinno chodzić do kina i do teatru. Chodzi tu przede wszystkim o umiejętność odbioru i zachowań wśród ludzi. No a sport oglądany- nie jest sportem w ogóle.
- Istotne jest przyzwyczajanie dzieci do aktywnego odbioru telewizji, a więc wykorzystania treści programów w dalszych zabawach i zajęciach, np. rysowanie, lepienie, wyklejanie bohaterów ulubionych programów itd.
Świat telewizyjnej fikcji nie musi być dla dziecka zagrożeniem, jeśli będziemy potrafili mu go odpowiednio przedstawić i nauczyć odróżniać od świata realnego.
Jeśli pokażemy mu świat realny jako pasjonujący i ciekawy, a przede wszystkim świat, w którym jest dużo zrozumienia, miłości, przyjaźni i szacunku dla drugiego człowieka.
Źródło: http://www.swiatecznie.pl/grudzien/dzien-telewizji-dla-dzieci.html
Następna
PDF
Drukuj
Powrót
Wypowiedz się
