BERNADETA SUDNIKOWICZ
W swoich pracach, artystka zwraca uwagę na bezkompromisowe podejście do dzieła malarskiego, sięganie po nieznane, estetykę i swoiste nadawanie treści formie. Prace inspirowane są dzieciństwem, naturą i psychologią. Mimo swej figuratywności i pozornej abstrakcji, twórczość artystki bazuje na obserwowaniu zjawisk i zachowań ludzkich, osadzonych w codzienności i odniesionych do najwcześniejszych doświadczeń poznawczych działających, jak filtr, przez który przenika rozumienie świata. Stosuje różnorodne techniki malarskie: akryl, olej, akwarele, techniki własne. Artystka zrzeszona w ZPAP w Łodzi. Poza malarską grupą „KIERUNEK”, należy do międzynarodowej grupy artystycznej „Artfriedlandianum".

ZBIGNIEW MATYSEK
Ołówek i papier są nieodłącznymi towarzyszami artysty. Nie rozstaje się ze szkicownikiem, w którym rejestruje wszystko, co w danym momencie jest i dzieje się wokół niego: typy ludzkie w ruchu ulicznym, przy pracy, w czasie odpoczynku, zwierzęta, kwiaty, drzewa, chmury... Efektem tego jest tysiące rysunków ilustrujących życie toczące się obok, nie upozowane. Nieustająca potrzeba rozwijania swojego warsztatu malarskiego doprowadziła artystę do perfekcyjnego, niemal, kopiowania dzieł Mistrzów, min.: Breughel, Michał Anioł, Rafael Santi, Murillo, Modigliani, ale i polskich z przełomu XIX i XX wieku, wśród nich: Piotr Michałowski, Stanisławski, Wyczółkowski, Wyspiański, Chełmoński, Kossakowie… To był jeden ze sposobów wypracowywania sobie i doskonalenia warsztatu malarskiego przez Zbigniewa Matyska, który wielu wybitnych artystów stosowało już przed wiekami. Malarz podjął próbę tworzenia bytów malarskich, realizując się przede wszystkim w pejzażu. Początkowo w technice akwareli, później w oleju, by jeszcze później, w technice rysunkowej szczególnie ukochać suchy pastel. Ciągle pogłębia umiejętności i warsztat, uczestnicząc w licznych plenerach i warsztatach prowadzonych przez uznanych twórców, poszerzając zakres swoich malarskich tematów. W miarę tego zagłębiania się w malarstwo, artysta odczuł potrzebę uwolnienia się od estetyki , w której wyrósł, dojrzewał i tworzył. Pod kierunkiem profesora Witolda Kalińskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, Zbigniew Matysek otworzył się na malarstwo nieprzedstawiające, wzbogacając o nie swój sposób malowania, począwszy od zmiany myślenia o samej abstrakcji. Jest członkiem Stowarzyszenia Marynistów Polskich.

ELŻBIETA BOGUSŁAWSKA
Zalążki jej malarskiej pasji można odnaleźć już w latach młodości, jednak czas na całkowite poświęcenie się tej sztuce, nastał stosunkowo niedawno. Tym samym spełniło się długo skrywane marzenie artystki. Dzięki swojej odwadze, spontaniczności, życzliwości, kreatywności i entuzjazmowi udało się jej zrealizować cel, do którego dążyła przez całe życie. Elżbieta Bogusławska eksperymentuje z różnymi tematami i formami, celowo nie narzucając sobie ograniczeń. Dzieli się z odbiorcą emocjami, wrażeniami, jakie utrwala na swoich obrazach. Fascynuje ją tak malarstwo realistyczne, jak i abstrakcyjne. Inspiracje czerpie z przyrody, ale i z nauki. Dużym wyzwaniem dla niej jest sam człowiek i jego relacje z otoczeniem, co stara się przekładać na język obrazu. Wolność kreacji stanowi dla artystki wielką wartość, stąd wielość wątków i tematów na jej obrazach. W jej portfolio obok portretów znajdują się pejzaże, martwe natury oraz dzieła nieprzedstawiające. W tych - przetwarza rzeczywistość, sprowadzając ją najpierw w myślach do figur geometrycznych, by później, już na płótnie, nadać całej kompozycji harmonię, uwzględniając kształt, kolor i ruch malowanych obiektów. W swojej twórczości, więc, skupia się na aspektach związanych z budowaniem kompozycji, przestrzenią; koncentruje się na tworzeniu
harmonijnych zestawień barw, na aspektach związanych z wyrafinowaną grą światłocieni. Ale zawsze w tym wszystkim towarzyszą malarce emocje. Do malowania stymuluje ją izolacja, wyciszenie, koncentracja i niezmiennie - muzyka. W roku 1992 za pracę pedagogiczną z młodzieżą w zakresie malarstwa otrzymała kilkakrotnie wyróżnienie od Kuratora Oświaty w Warszawie Pana Włodzimierza Paszyńskiego.

AGATA ORYSZYN
Artystka mieszka i maluje w Warszawie. Zajmuje się głównie
malarstwem olejnym, akrylowym i akwarelowym. Pracuje energicznie i odważnie. Na płótnie widać jej pewną i zamaszystą rękę. W swoich pracach szuka równowagi między ekspresją a formą. Inspiruje ją krajobraz, ale malowany syntetycznie, dzięki czemu przechodzi w odrealniony wizerunek świata. Inna ścieżka wypowiedzi malarskiej, która jest inspiracją, to świat doznań wewnętrznych i obrazowanie stanów niematerialnych na płótnie. W ten sposób zaprasza odbiorcę do ich identyfikacji. Maluje przez pryzmat własnego odczuwania i osobistych przeżyć. Na obrazie ważna jest dla niej szczerość wypowiedzi.
„ Wierzę w malarstwo jako formę wypowiedzi. Zapraszam Odbiorcę do autorefleksji.”
Artystka jest zrzeszona w ZPAP w Łodzi.

MAGDALENA CZAPIGA
Artystka wyraża się w wielu technikach: malarstwie, ilustracji dla dzieci, rzeźbie, ceramice i garncarstwie. Realizuje projekty propagujące szeroko rozumianą sztukę ludową. Jak sama mówi malowanie jest dla niej jak oddychanie - jeśli długo nie maluje, artystka ma poczucie braku powietrza. Za każdym razem jej kontakt z płótnem jest inny, opiera się na odmiennych emocjach i dlatego efekt końcowy jest skrajnie różny przy każdym kolejnym cyklu malarskim. Cechą jej twórczości jest różnorodność. Inspiracje czerpie, przede wszystkim, z przyrody i
kontaktów z ludźmi. W malarstwie najbardziej ceni możliwość uzewnętrzniania i przeżywania emocji poprzez akt twórczy.
Magdalena Czapiga jest pełna dystansu i przestrzeni na to, co może wydarzyć się na płótnie. Eksperymentuje i nie boi się nowych wyzwań, a jednak pełna jest pokory. W każdym obrazie zawiera głębokie znaczenia i symbole właściwe dla jej własnego sposobu przeżywania malowanych tematów. Jak sama mówi
ciągle szuka najlepszego sposobu wyrażania siebie. Należy do ZPAP w Łodzi.

LUCYNA KRZYWIK
Od wielu lat zajmuje się malarstwem sztalugowym, rysunkiem i monotypią. Jej sztuka jest ciągłym poszukiwaniem i odnajdywaniem - czasami jednoznaczna, czasami symboliczna - wydobywa kontrasty, które w artystce drzemią. Rodzi się z wewnętrznego napięcia między spontanicznością i emocjonalnością a harmonią i delikatnością jej natury. Pod pędzlem artystki ujawnia się złożona dynamika napięć, wyrażających jej osobisty stosunek do otaczającej rzeczywistości i intensywnie przeżywanej codzienności, ukazując je w coraz to
nowym kontekście. Lucyna Krzywik wyraża się w wielu technikach, najczęściej jednak sięga po olej, akryl i grafit. We wcześniejszym etapie twórczym jej malarstwo było realistyczne - w znacznym stopniu figuratywne i pejzażowe - skoncentrowane na poszukiwaniu wzajemnych zależności formy i linii, światła i koloru. Z czasem jej malarstwo ewoluuje w kierunku abstrakcji ekspresyjnej. Kontrast - zmysłowość lub asceza, kolory i kształty; obrazy tętnią ekspresją
lub są melancholijno-poetyckie. Artystka, stosując symbolikę, z premedytacją wielu kwestii nie dopowiada, pozostawiając odbiorcom pole do własnej interpretacji i odczuwania dzieła. Rysunek, bardzo ważny w jej twórczości, traktuje jako bezpośrednią odpowiedź na endogenną potrzebę dialogu. Artystka tak mówi o sobie:
„Jest we mnie miłość do świata, jest we mnie muzyka, jest we mnie pasja tworzenia. W procesie twórczym opowiadam swój świat, poddając się całkowicie i szczerze temu, którędy i dokąd prowadzi mnie moja sztuka. Nie bez znaczenia jest w nim czas - jego ulotność. Niepowtarzalność chwili sprawia, że mam poczucie odkrywania tajemnic, uczestniczenia w czymś wyjątkowym. Jest dla mnie ważne to, co zostaje w sercu odbiorcy po kontakcie z moją sztuką”.

JAGNA SAFIŃSKA
Urodziła się i mieszka w Krakowie. Tam też tworzy.
Jej malarstwo jest niezwykle różnorodne. Artystka nie zamyka się w jednym stylu, jednej technice. Jako niespokojny duch wciąż poszukuje, drąży, rozwija się, eksperymentuje. Bliskie są jej portrety (szczególnie dzieci, zwierząt), ale i pejzaże, martwe natury. Stworzyła też cykl bajkowych obrazów, stanowiących ilustracje do bajki, pod wspólnym tytułem: "Turkusowe przygody kota" oraz „CynamoNOWY świat”. Z kolei obrazy abstrakcyjne, pozwalają Jagnie, z lekkością i swobodą, na interpretację emocji, dźwięków, ruchu, co umożliwia - doskonale - także muzyczne i baletowe wykształcenie artystki. Można by rzec, że wszystkie dziedziny sztuki, jakie uprawia, harmonizują z sobą, przenikają się wzajemnie, uzupełniają, współistnieją... Jej prace są pełne energii, witalności i pasji - wówczas szybkie pociągnięcia pędzla, impasty, czy faktury stosowane w pracach, zdradzają temperament artystki, ciągły jej ruch wewnętrzny, niepokój myśli, puls. Innym razem uderzenia pędzla są pełne spokoju, wyważenia, równowagi. Wtedy u malarki do głosu dochodzi melancholia. Wykorzystywana przez Jagnę Safińską kolorystyka staje się subtelna, pociągnięcia pędzla miękkie, gładkie. Im trudniejszy problem, który autorka porusza w swych pracach, tym bardziej delikatne i pełne pokory wobec opowiadanego dramatu jest podejście malarki do dzieła, paleta barw przechodzi w monochromatyczną, na płótnie wszechobecny jest minimalizm. Obrazy niepostrzeżenie rozpoczynają rozmowę intelektualną. Artystka, choć rzadziej, zajmuje się także grafiką.

KATARZYNA WASILEWSKA
Malarstwo Katarzyny Wasilewskiej rodzi się z potrzeby niewerbalnej komunikacji z odbiorcą. Szczególna wrażliwość, jaka charakteryzuje artystkę, znajduje odzwierciedlenie w jej pracach, wyróżniających się estetyczną formą i subtelną kolorystyką. Poruszane tematy dotyczą zarówno kategorii metaforyczno-symbolicznych jak i przedstawień ze świata abstrakcji. Katarzyna tworzy obrazy osadzone w onirycznej przestrzeni snu i wyobraźni, ale nie stroni również od pełnego energii malarstwa gestu: spontanicznego i ekspresyjnego w barwach podyktowanych nastrojem i emocjami. Poprzez kolor, światło, formę, ekspresję, czy temat, prowokuje do wyprawy w głąb siebie, zachęca odbiorcę do poszukiwań i subiektywnej interpretacji. W najnowszej kolekcji zatytułowanej „POZA SŁOWAMI” artystka, za pomocą sugestywnych masek, zachęca widza do poszukiwania na pozór schematycznych, a niepowtarzalnych elementów wzajemnych relacji międzyludzkich; zachęca, by poszukał tego, co ukryte gdzieś głęboko, czasem w podświadomości człowieka. Wszystko co jest POZA SŁOWAMI, należy do ostatecznej interpretacji widza. Artystka pragnie, aby jej dzieła wciągały, niepokoiły, zachęcały do refleksji i inspirowały.

ANNA POLANOWSKA
Artystka wszechstronna - w swojej działalności artystycznej swobodnie porusza się na styku różnych dziedzin - integruje i wykorzystuje doświadczenia grafiki komputerowej, projektowania przestrzeni, aranżacji wnętrz i wystawiennictwa. Polanowska tworzy obrazy głównie metodą action-paintingu. Są to abstrakcyjne wielkoformatowe kompozycje z charakterem, o wyrazistych, kontrastowych barwach. Malarka kreuje w nich świat pełen emocjonalnych uniesień, zaznaczonych w sposób symboliczny dzięki układom plam, brył i płaszczyzn wyrazistych kolorów. Jej obrazy epatują kolorystyką, są opowieścią o nieuchwytnym. Dla artystki, w procesie twórczym bardzo szczególny jest "moment decydujący" na płótnie - za koncepcją Henriego Cartiera-Bressona - moment, który wyraża kwintesencję danej konkretnej chwili - TEJ chwili. Żywiołowy temperament artystki przekłada się na równie żywiołowy proces tworzenia dzieł. Odważne zestawienia barw, spontaniczne pociągnięcia pędzla, modelowanie obrazów przez zastosowanie impastów o zróżnicowanej fakturze farb - nadają obrazom głębi, wielowarstwowości samej struktury obrazu, ale i wątku, tematu. To szczere, niejednoznaczne i tajemnicze malarstwo oraz jego hipnotyzująca kompozycja porywa odbiorcę w podróż w głąb płótna oraz w głąb… siebie samego. Artystka tworzy także obrazy dla tych, którzy cenią sobie świeżość spojrzenia na sztukę, przełamując standardy powszechnie przyjętych norm. Dowodem tego jest cykl obrazów artystki "Po skosie", do którego powstania inspiracją była twórczość Mondriana. W tych dziełach Polanowska określiła unikalny kąt „przekrzywienia” obrazu - w taki sposób, by pozornie sprawiał on wrażenie
przypadkowo przechylonego. W istocie rzeczy, jednak tak zaprojektowany, by z płótna wypływał ład i harmonia. Artystka zrzeszona w ZPAP w Okręgu w Warszawie.

ELŻBIETA CZERWIŃSKA
„CANDELA”
Malarstwo artystki pokazuje różnorodność zamierzeń twórczych. Zakres jej działań artystycznych, to interpretacja niepowtarzalności chwili, poszukiwania właściwego napięcia, relacji i nasycenia. Artystka z łatwością balansuje pomiędzy malarstwem figuratywnym i abstrakcyjnym. Jej prace podążają za poszukiwaniem nowych form, kompozycji, linii i plam barwnych - to poddanie wyobraźni na możliwość odnalezienia nowego spojrzenia. Kilka obrazów z kolekcji figuratywnej zatytułowanej "ONA", przedstawia postacie kobiet z ich odsłoniętym ciałem. Rzeczywistość zostaje tu podwojona, nałożona warstwami, a ich materia nierówna i zarazem daleka od estetyki tworzy kolejne barwne plamy, które uwalniają od pierwotnego tematu. Podobne wrażenia można znaleźć w niektórych pracach artystki: w cyklu "Przenikanie" oraz w "Pejzażach", gdzie poprzez barwę i grubość faktury, zostały przeniesione na płótno wewnętrzne emocje artystki. Malarstwo Elżbiety Czerwińskiej, to wpisanie w płótno ekspresji, łączności struktury malarskiej i koloru. Malarstwo, w którym artystka wyraża swoje emocje i demonstruje wewnętrzne uczucia.